De brede glimlach

Met beide handen zwaaiend en lachend staat het meisje aan de overkant van de weg. Ze probeert ons te lokken naar haar restaurantje. Toepasselijk heet deze Smile Bar. We zijn aan een drankje toe, dus kunnen we deze brede lach niet negeren.

Gerrie wil nog even een foto aan de andere kant van de pagode maken, Ik bestel vast: koffie met melk en een Coca Cola. We zijn de enige gasten in een hele rij met eettentjes. De vader van het meisje heeft ook al zo'n brede glimlach. He daar is ook de moeder, met ..... ook een glimlach. Onbetaalbaar.

We zijn in Kalaw: een bergdorpje, waar we ook in 1995 waren. Toen waren we hier een paar dagen. Nu maken we alleen een tussenstop. Kalaw is een slaperig stadje, brede wegen, maar niet veel verkeer. De baas van de tent zet nog een schaaltje met chips neer. Lekker even een knabbeltje.

Het meisje zwaait weer enthousiast naar de overkant. Nieuwe gasten? Nee, Gerrie is in aantocht. Als ze zit brengt de moeder nog een schaaltje met mandarijnenpartjes. We worden in de watten gelegd. En dan komt de rekening: 1000 Kyats. Oftewel 1 dollar (nog geen Euro). Voor die prijs worden we ook nog uitgezwaaid. Echt onbetaalbaar.