Een bijzonder kleurrijke markt

Wat een takkeherrie. Het is zes uur in de ochtend en de staatsradio stort haar boodschap op Noord-Koreaans volume uit over Bac Ha. Nu wilden we wel vroeg opstaan, maar deze wekker kent geen uitstand en gaat tot half acht door. Grrr.

We zijn dus lekker vroeg op de markt, een grote, die elke zondag in Bac Ha wordt gehouden. Van heinde en ver komen vooral de Flower Hmong naar deze markt. De toeristen uit Sapa zijn hier pas na tienen, maar de markt is zo groot dat je nauwelijks 'last' van elkaar hebt.

Onze gids, Zhung, toont ons de verschillende delen van de markt. Naast kleding, sterke drank, groente en fruit willen we vandaag ook het beestengebeuren zien. Daar starten we dan ook. Er wordt van alles verhandeld: varkens, kippen, honden, poezen en eenden. Bovenop een heuveltje is de buffelmarkt: een enorme verzameling grijze ruggen, gehoornde koppen en daartussen de hoofden van meest mannen die keurend rondblikken. Ook vrouwen komen met nog steeds nieuwe buffels de markt opgelopen: de een leidt het het beest aan een touw bij de kop, de ander houdt de staart vast. De prijs van een volwassen buffel is volgens Zhung zo'n 1000 dollar. Van de varkens zien we soms alleen de snuit, de rest zit verstopt in een jute zak. De hondjes zien er schattig uit, maar dienen naast huisdier of waakhond ook als voedsel. Aaaahhh. Een stuk verderop worden ook nog vogels en paarden verhandeld.

We komen ogen te kort en schieten heel wat plaatjes (zie enkele daarvan hieronder). Dat komt vooral door de vrouwen van de Flower Hmong. Die hebben heel kleurrijke kleding aan. Sommige moeders met hun kind in zo'n bont versierde 'rugzak' ogen erg jong: de gids legt uit dat trouwen met 16 jaar en al 2 kinderen hebben op je 20e nog heel gewoon is onder de Hmong ... En zoals men lokaal zegt: de vrouwen komen naar de markt om te handelen - verkopen en kopen -, de meeste mannen komen om hun vrienden te zien en onder het genot van lokale 'wine' en eten bij te praten, de jongeren komen om elkaar te zien/ontmoeten ('love market').

De bonte stoffen en de vele soorten tassen die ervan worden gemaakt verleiden makkelijk tot aankopen. Wij hebben ons helaas wat moeten inhouden vanwege de nog voor ons liggende reisweken, maar toch enkele tasjes gekocht. De uren vliegen voorbij. Na de lunch doen we nog een klein rondje en dan moeten we weer richting Sapa, met onderweg een blik op de grensovergang met China.