Scheiden der wegen

Dramatische titel, maar laat je niet op het verkeerde been zetten. Ben is eind van de middag een blokje fietsen in z'n eentje. Voor een 'eerste' indruk van enkele van de honderden pagodes in Bagan.

Ik ben vandaag een misselijke dweil. Voor het eerst in al die tijd heb ik een 'ingewands-bug' die er niet meteen is uit te werken en die door de, reeds door een kopje thee en even rechtop zitten weer opgeroepen, misselijkheid ook maakt dat enige activiteit van deze kant er helaas niet inzit. Een pijnlijke rug intussen van liggen op die harde matras.

Tja, pech dus. Terwijl we in Myanmar juist voorzichtiger zijn bij het eten. In Vietnam en Cambodja aten we al die lekkere salades en spring rolls met verse munt, basilicum en limeblaadjes, zonder dit soort problemen. Gisteravond een hete soep en twee warme gerechten .... wellicht bewaard vlees, of niet goed schoongemaakt bestek (geen stokjes hier). Ben is gelukkig de dans ontsprongen; blijkt altijd wat resistenter te zijn.

Ik kan alleen maar duimen dat ik morgen op m'n benen kan staan en iets kan drinken zonder misselijk te zijn. Laat dat leuke rondfietsen dan wellicht maar zitten; als slappe dweil ligt een taxi meer voor de hand. Bagan was eerder een echt hoogtepunt van de reis, dus ik hoop er toch ook nu iets van mee te maken.

Ben komt terug met mooie foto's om mij ook wat te laten meegenieten. Voelde zich wel wat eenzaam, zo onverwacht in z'n eentje. Daar helpen die busladingen toeristen dan niets aan.