Hier had ik kunnen werken

We doen een deel van de architectuur wandeling in Phnom Penh en staan voor het vervallen Hotel International. Hier had ik vanaf 1988 drie jaar kunnen zitten. Net afgestudeerd kreeg ik een baan in Cambodja aangeboden. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan en in Burkina Faso ben gaan werken. Niets mis met Cambodjanen, integendeel, maar die loeizware geschiedenis die zij met zich meedragen .....

We hebben gisteren het Choeung Ek Genocidal Center, de zogenoemde Killing Fields, en de S-21 gevangenis bezocht. Van 1975 tot 1979 was er het regime van Pol Pot. Zij waren minstens zo erg als de Nazi's. Systematisch werden mensen gedwongen te werk gesteld, opgepakt, gefolterd en vermoord. Meer dan 2 miljoen Cambodjanen kwamen om het leven: 1 op de 4. Net als de Nazi's documenteerden ze alles.

En het ging er wreed aan toe. Stadsmensen en geleerden waren de vijand van het volk. Een bril dragen maakte je al een intellectuele 'parasiet'. Dus werden zij uit de steden naar het platteland gestuurd. Om daar te gaan werken (en erger). Als iemand verdacht werd, dan werd de hele familie opgepakt. Gevangenen werden gemarteld en gedwongen om valse bekentenissen te tekenen. Om daarna afgevoerd te worden naar concentratiekampen.

Om kogels te sparen, sloegen ze de mensen met schoppen dood of sneden ze de keel door met een scherp palmblad. Om ze daarna in massagraven te gooien. Elke Cambodjaan heeft wel familieleden verloren in deze periode. De mensen die wij ontmoeten zijn bijzonder aardig. Het is plezierig om hier rond te lopen als toerist. Vele mensen hebben destijds verschrikkelijke dingen meegemaakt en vele trauma's zullen er zijn die wij niet merken. En om dan in 1988, pas 10 jaar na zo'n drama, als eerste baan daar te gaan werken?