Nachttrein naar het noorden

In de bescheiden wachtruimte zijn we maar kort, dan worden we al in het donker buiten naar onze trein geloodst. Over enkele sporen, waartussen het gras welig groeit, een perron op. Wagon 3 van de Orient trein, plaatsen 20 en 22 in een couchette van 4 personen, wie zullen onze 'kamergenoten' zijn? De Barcelonees Juan-Fe (Espanyol-fan) die in 5 dagen Vietnam al 5x zijn kale kruin heeft gestoten. En de Franssprekende Vietnamese gids die hoort bij de Franse toeristen in beide couchettes naast ons. Aardige gasten en rustige slapers: mazzel. Ook de overbekende snurkgeluiden vallen mee.

Waar het lawaai dan wel vandaan komt .... de trein zelf. Geregeld schiet ik wakker van de knarsende gewrichten van het treinonderstel; het lijkt alsof bergop de raderen niet meer in de rondte willen, alles piept en kraakt. Met een schok staan we stil en een poos later trekt de oude loc zich dan weer steunend en zuchtend op gang. Om vijf uur, nog donker, geeft de 'Franse' gids aan dat het nog maar een halfuurtje is naar Lao Cai (nabij Chinese grens). Kleren aan. Dan komt via hem het bericht door dat we twee uur vertraging hebben, reden onbekend. Alsnog weer even plat. Om later bij daglicht de papayabomen, groentetuinen, visvijvers, witte eenden en bonte ganzen, en een prachtig bont hangbuikzwijn langs te zien komen. Niet erg zo'n vertraging.