Eerste indrukken Cambodja

Aankomst in Phnom Penh, over de zich splitsende Mekong, zicht op slechts een enkele wolkenkrabber, een boulevard met hoge palmen en vlaggen van alle landen, de oranje/geel krullende daken van het koninklijk paleiscomplex en pagodes. De 'tuktuks' blijken hier brommers met overkapte aanhanger waarin zitplaats voor (zeker) 4 personen. We nemen er een naar ons hotel. Dat ligt centraal, nabij het paleis en de rivier.

Opvallend verschil met Vietnam: veel minder lawaai in het verkeer, niet dat continue getoeter. Wel veel brommers/scooters, maar niets vergeleken met Saigon en Hanoi. Bovendien rijden hier meer auto's, met name veel patserige SUVs. Het is een arm land, maar als je geld hebt dan show je dat dus goed. daarnaast zullen er zeker ook bij zijn van internationale hulporganisaties. Men is hier ook socialer in het verkeer: er wordt rekening gehouden met medeweggebruikers, dat is een prettig verschil met Vietnam.

Langs de weg, bij huizen zie je veel posters van de Cambodjaanse Volkspartij van Hun Sen. Dat blijkt niets met verkiezingen te maken te hebben, maar een show-off van de betreffende bewoners (volgens een informant). Als partijlid word je minder snel ergens op aangesproken. Niet zichtbaar, maar uit Cambodjaanse mond: corruptie speelt op elk niveau: zelfs in het gratis basisonderwijs vallen kinderen uit omdat hun ouders de door leraren gevraagde 'bijdrage' niet kunnen betalen... Maar het betreffend ministerie staat ook slecht bekend, dus van de top komt het goede voorbeeld zeker niet.

Terug naar ons hotel. De centrale ligging geldt op meerdere vlakken: we zitten in de uitgaansbuurt met vele restaurants en cafe's. Neem restaurant 'The laughing fatman': verwijzend naar een dikke boeddha, maar associaties oproepend met de oudere westerse mannen die je hier gelukzalig met een jonge Cambodjaanse schone ziet rondlopen. En tegenover het hotel de club 'Spicy girls' ....

Wij houden het bij spicy eten. Vooral deze girl houdt wel van goed gekruid en chilipepers. Mijn onderzoekersaard en culinaire interesse, ofwel gek op lekker eten en uitproberen van nieuwe gerechten, leiden soms wel tot een miskleun, maar net zo goed levert het ook memorabele momenten op.

We eten de eerste avond bij een restaurant waar lokale jongeren in training zijn voor de bediening en dat goed bekend staat om de vele typische lokale gerechten op de kaart. Ik ben geïntrigeerd door een gerecht met rode bosmieren. Ben trekt een niet zo enthousiast gezicht. Ook al is hij 'Wageningenpromotor', het advies tot insecteneten van de Wageningse entomologen, waar ik nog even aan herinner, neemt hij liever niet ter harte zoals jullie al konden lezen. Omdat we altijd onze gerechten delen om zoveel mogelijk te proeven, kijk ik eerst nog verder op de kaart voor alternatieven. Uiteindelijk overtuig ik Ben met het feit dat die mieren maar klein zijn en wellicht nauwelijks zichtbaar en dat hij de stukjes rundvlees uit het gerecht mag vissen.

We eten dus rundvlees met een pikante saus waarin naast ringetjes citroengras en basilicumblaadjes alleen bij goed bestuderen op het witte bord de vele mieren zeker te herkennen zijn. De smaak van de saus is o.k., maar of dat een mierensmaak was?

Het memorabele moment kwam toen onze buren wel zo moedig bleken om gefrituurde tarantula te bestellen.Twee aten ze deels op, de derde werd ons aangeboden. Hoewel ik, en Ben met mij, aan het begin van de avond met afgrijzen naar dit gerecht op een andere tafel had gekeken, leek het nu iets minder eng. Ik heb me dus toch aan enkele van de 8 poten gewaagd: krokant, niet verkeerd, maar geen specifieke smaak. Wel een ervaring rijker....

Verder vallen in Cambodja tot nu toe in de smaak: de verse spring rolls, de salade met bananenbloesem, varkensvlees, garnalen, pinda's, citroenblad, limoen en chillies; kip of vis 'amok' (lekkere dikke kokossaus); pomelosalade en andere. Ik geniet voorlopig nog wel even van al dat lekkere ZO-Aziatische eten hier!