Ho Ho Ho

Overal in het straatbeeld kom je hem tegen: Ho Chi Minh. Een zwart portret op bescheiden formaat rode banners met korte teksten, maar ook veel gigantische 'reclame'borden waarop zijn portret wordt gecombineerd met stoer en positief afgebeelde landgenoten, op hoekige Sovjetwijze geportretteerd. De stichtelijke boodschappen van de communistische partij en de uitspraken van Ho gaan over samen sterk, de eenheid van het land, het belang van de partij, etc

Naar het schijnt was Ho een slimme man die hield van eenvoud en die eigenlijk net als zijn landgenoten na zijn dood begraven wilde worden. Echter, als icoon voor het verenigd Vietnam en met een communistische partij achter je ontkom je er niet aan om dan gebalsemd te worden en in een mausoleum gestald zoals de Sovjetvoorbeelden. Tja, en dan moet je na je dood ook nog jaarlijks 3 maanden voor onderhoud naar Rusland. Het mausoleum in Hanoi, on-Vietnamees strak en monumentaal uitgevoerd, was nu dus gesloten. Ook wanneer dat niet zo was geweest hadden we de rij voor een rondje langs Ho overgeslagen: wij houden het liever bij de beelden van Ho langs de straat. Ik heb er al heel wat plaatjes van geschoten.