Hue in de herkansing

Twee jaar geleden weggeregend in Hue, tot de knieen wadend door de straat. Daarom toen voortijdig vertrokken. Nu met de auto over de Hai Van pas vanaf Hoi An op weg naar een herkansing. Zonnig onderweg, mooi zicht op de baai van Danang, af en toe glimpen van de spoorrails die lager langs de berg vlak naast de zee lopen: die treinrit was ook een prachtig reisalternatief geweest.

Hoe dichter bij Hue, hoe grijzer het wordt, we zullen zien.... (Internet gaf grote regenkans te zien). We blijven hopen deze keer met droge(re) voeten de vroegere hoofdstad met citadel en verboden stad te bekijken. Vanaf 1800 tot in de eerste helft van 20e eeuw zetelde hier een dynastie van keizers.

Omdat het grijs maar wel droog is bij aankomst besluiten we meteen een bezoek aan de keizerlijke graven (buiten de stad) te regelen.
Nu kan het, gezien het weer en de beschikbare tijd niet op de fiets, maar met een auto.

Als eerste bezoeken we het grafmonument van Khai Dinh, uit 1925. Het lijkt wel een sprookjeskasteel, Versailles en Gaudi ineen. Heel barok van binnen, met gekleurde muurreliëfen van potscherven, draken (brengen geluk en staan symbool voor de keizerlijke familie), vogels. Bijzonder in al z'n kitscherigheid en mengeling van stijlen. Op het voorportaal manshoge (Vietnamese maat) rijen stenen mandarijnen en soldaten. Je hebt tenslotte na je dood ook alles nog nodig (vandaar dat mensen in Vietnam dagelijks giften neerzetten in hun huisaltaartje voor hun gestorven voorouders).

Zonder levende mensen ertussen krijg je die beelden nauwelijks op de foto; er is net een aantal bussen toeristen uitgeladen en iedereen wil naast zo'n beeld op de foto ....

Welk een contrast met de serene rust die heerst bij het grafmonument voor keizer Minh Mang (1841). Het indrukwekkende hier zit in de eenvoud en de symmetrie van de het complex van tempels en vijvers. Het pad middendoor levert na elk gebouwtje weer een nieuwe blik op. De symmetrische aanleg, grote vijvers, perken, grote bomen, de afwezigheid van andere bezoekers, en de stilte geven een enorme rust. Helemaal 'zen'.
Het eigenlijke mausoleum van deze keizer is zelfs onzichtbaar: ondergronds onder een begroeide en ommuurde en met poort en ketting afgesloten heuvel.

Dat deze buitenbegraafplaatsen destijds ook door de keizerlijke familie als buitenverblijf werd gebruikt kun je je helemaal voorstellen.

De volgende twee dagen hebben we de citadel met verboden stad uitgebreid bekeken, alsook een tochtje per boot over de parfumrivier naar de Thien Mu pagode gemaakt, en uiteraard een rondje over de markt!

Veel van de oude stad is tijdens de oorlog in de jaren 70 vernietigd. Een heel aantal paleizen en gebouwen voor de mandarijnen zijn opgeknapt of heropgebouwd. Voor veel kale plekken moet je ook je verbeelding gebruiken, ondersteund door de maquette en animatiefilm over hoe het er eerder heeft uitgezien. Al met al toch indrukwekkend.

Intussen zijn we, na nog enkele dagen bij 34 graden genoten te hebben van zwemmen in een warme zee en een jaarwisseling seafood BBQ op het eiland Phu Quoc, en nog een afsluitend dagje Saigon, weer terug in Nederland. Het tijdsverschil speelt ons nog parten (ogen vallen al vroeg dicht nu 's avonds). We genieten na bij het downloaden van onze foto's. Wellicht plaatsen we nog een keer impressies over thema's als verkeer en transport, markten, ....